Recepta transgraniczna – najważniejsze informacje

Istnieje wiele leków, które trzeba przyjmować na stałe. Jeżeli planuje się wakacyjny wyjazd do innego państwa leżącego na terenie Europy, warto wcześniej sprawdzić, czy jest możliwe tam zakupić przyjmowane środki na podstawie recepty wystawionej przez lekarza na terenie Polski. W których krajach można skorzystać tego rozwiązania, jakie dane musi zawierać ten dokument i co jeszcze warto wiedzieć o recepcie transgranicznej?

Definicja oraz rodzaje recepty transgranicznej

Recepta transgraniczna to każda recepta zawierająca zestaw danych umożliwiających jej realizację w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej (UE) albo Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), wystawiona na produkt leczniczy lub wyrób medyczny przez osobę do tego uprawnioną.

Wyjątek stanowią dokumenty, na podstawie których można w naszym kraju wykupić produkty lecznicze recepturowe, preparaty zawierające środki odurzające bądź substancje psychotropowe czy produkty lecznicze o kategorii dostępności Rpz (należą do nich m.in. leki stosowane w leczeniu nowotworów) – nie mogą być one receptami transgranicznymi.

Jeżeli chodzi o rodzaje, wyróżnić można receptę transgraniczną tradycyjną oraz elektroniczną. Dokument w formie pisemnej wystawiany jest przede wszystkim pacjentom małoletnim (czyli takim, którzy nie ukończyli 18 roku życia). Jednak w sytuacji, gdy w kraju pochodzenia nie wystawia się e-recept lub nie są one realizowane w państwie docelowym – tradycyjną postać wykorzystuje się również w przypadku dorosłych.

Niezależnie od rodzaju recepty transgranicznej osoba chcąca ją zrealizować, musi pojawić się w aptece osobiście, z dowodem potwierdzającym tożsamość i zestawem danych niezbędnych do identyfikacji.

Jakie dane muszą znaleźć się na recepcie transgranicznej?

Lekarz wystawiający receptę transgraniczną zobowiązany jest do uzupełnienia danych takich jak:

• imię i nazwisko, data urodzenia pacjenta,
• adres miejsca udzielenia świadczenia,
• imię, nazwisko, kwalifikacje zawodowe oraz dane kontaktowe osoby wystawiającej receptę, jak również jej odręczny podpis,
• data wystawienia.

Ponadto w takim dokumencie konieczne jest podanie nazwy leku (międzynarodowej, własnej), a także jego postaci, mocy, ilości i sposobu dawkowania.

Inne ważne informacje dotyczące recept transgranicznych

Recepty transgraniczne realizowane są zgodnie z prawem miejscowym oraz pełnopłatne. Po powrocie do Polski można wnioskować o zwrot kosztów na podstawie przepisów dyrektywy transgranicznej. Takie działanie jest jednak możliwe tylko w przypadku recept zrealizowanych w krajach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG).

Farmaceuci mogą zaproponować zamienniki leków, jeśli na recepcie lub e-recepcie transgranicznej nie uwzględniono żadnej informacji wykluczającej tę możliwość.

Recepta transgraniczna, która z jakiegokolwiek powodu nie została zrealizowana podczas wyjazdu, może zostać wykorzystana przez pacjenta w kraju jej wystawienia, za pełną odpłatnością. Dotyczy to zarówno recept w formie pisemnej, jak i elektronicznej.

W przypadku e-recept transgranicznych nie ma możliwości ich częściowej realizacji. Oznacza to, że trzeba od razu wykupić wszystkie przepisane opakowania leków. Jeżeli jednego z nich zabraknie w punkcie aptecznym, nie da się go dokupić po powrocie do Polski lub w późniejszym terminie w tej samej aptece za granicą.